Acteren voor de camera, veel mensen willen dat. Het regent workshops die gaan over acteren voor de camera, vaak gegeven door gerenommeerde namen, acteurs die in de jaren 70 en 80 veelvuldig te zien waren op het witte doek.
In de andere blog ben ik al wat dieper ingegaan op wat acteren nu eigenlijk behelst. Dat is voornamelijk bij jezelf blijven. Daarnaast komen er veel andere zaken aan de orde zoals tekstkennis, mis-en-scène, handelingen etc.
Bij filmacteren komt er nog een belangrijk facet bij: de scènes worden vaak niet lineair of chronologisch gefilmd maar juist willekeurig. Dat maakt inleven lastig omdat techniek en omstandigheden vaak de boventoon voeren. Je bent afhankelijk van het weer, je hebt te maken met beeld continuïteit, wisseling van licht, meerdere camerastandpunten, locatie, noem maar op.
Als jij in je rol in de laatste scène in de gevangenis beland en het is duidelijk dat je daar al een tijdje zit, wordt deze scène vaak als eerste gedraaid omdat je je dan bijvoorbeeld nog niet hebt geschoren.
Vaak moeten scènes meerdere keren over vanwege meerdere camerastandpunten, problemen met licht, geluid of tekstkennis. Als je de scène voor de 10e over moet doen, vergt dat wel wat van je als acteur. Niet alleen is de volgorde van de scènes willekeurig, ook door vaak dezelfde scène te herhalen is het wel belangrijk dat je je blijft inleven in je rol. In het theater of op een trainingslocatie werkt dat een stuk makkelijker.
Maar goed, alles went. Ondanks alle techniek, het willekeurig draaien en de omstandigheden ter plaatse, blijft acteren het mooiste vak dat er bestaat, vooral acteren op het witte doek!